Η πλοκή του έργου βασίζεται στη δομή : αίνιγμα - λύση και ακολουθεί το σχήμα : αρχική κατάσταση - ανατροπή με περιπέτεια - νέα κατάσταση . Η αφηγηματική προοπτική είναι περίπλοκη και εσωτερικότερη. Προκαλούνται ανατροπές και μυστήριο (suspens).
Έχουμε δυαδική αφηγηματική δομή, που δίνει και δυο δυνατότητες: οπτική γωνία του αφηγητή και οπτική γωνία της μητέρας. Η οπτική γωνία της μητέρας παραμένει σταθερή και αποκαλύπτει όσα τυχόν επιχειρεί να συγκαλύψει ο αφηγητής για τον εαυτό του. Αντίθετα, η οπτική γωνία του αφηγητή είναι μεταβλητή, ματιά παιδιού - ματιά ώριμου ενήλικα, και μεταβάλλεται όταν αντιλαμβάνεται τα γεγονότα και τα αίτια της στάσης της μητέρας. Συμμεριζόμαστε τις ανησυχίες και τους φόβους της παιδικής συνείδησης. Υπάρχει διάσταση ανάμεσα στον ώριμο αφηγητή και το παιδί - αφηγητή. Ο αφηγητής απέχει εξίσου από τον αφηγητή παντογνώστη και τον αφηγητή πρωταγωνιστή και αυτό προκαλεί μυστήριο, επίσης. Ο αφηγητής καλύπτεται πίσω από το πρώτο πληθυντικό και ταυτόχρονα αποκαλύπτει έμμεσα όσα δεν θέλει να ομολογήσει. Ο αφηγητής αλλάζει στην εγκιβωτισμένη αφήγηση του αμαρτήματος. Ο αφηγητής είναι πλέον η ίδια η μητέρα,έχουμε πρωτοπρόσωπη αφήγηση και αποκάλυψη του μυστηρίου.
Με τις προλήψεις και αναλήψεις σπάει η ευθύγραμμη αφήγηση και ο χρόνος δεν είναι γραμμικός. Ο αφηγηματικός χρόνος δεν ταυτίζεται με τον χρόνο της ιστορίας.
Ρόλος των περιγραφών: δεν αποτελούν παρέμβλητα σώματα ξένα ούτε διακοσμητικές παρενθέσεις αλλά είναι οργανικά μέρη, τα οποία:
- συμπληρώνουν κενά
- δημιουργούν αντιθέσεις
- εντείνουν δραματικές καταστάσεις
- μειώνουν την ένταση
- στήνουν γέφυρες ανάμεσα στους ανθρώπους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου