Έβαλε στο έργο του μέρος από αυτό που ονομάζουμε μύθους της ζωής του. Έως τότε στην ελληνική πεζογραφία λάνθαναν ή περιστασιακά έκαναν την εμφάνισή τους. Τους μετέτρεψε σε μοτίβα πάνω στα οποία βασίστηκε και αναπτύχθηκε η μυθοπλασία του. Λαϊκές παραδόσεις και προσωπικές αναμνήσεις αποτελούν τους δύο πόλους έλξης και δημιουργικούς πυρήνες της τέχνης του. Η καταφυγή στο αυτοβιογραφικό στοιχείο πιθανόν ερμηνεύεται ως:
- υπερβολική, κατάλοιπο της παιδικής ηλικίας, ευαισθησία που τον ωθούσε στην αναζήτηση βοήθειας και παρηγοριάς από τους άλλους
- εκδήλωση της προσπάθειάς του να διατηρήσει στοιχεία από τον παρελθόν και να πιστοποιήσει σε αυτά κάποια βασικά στοιχεία της ύπαρξής του
- ένδειξη πιθανής ευχαρίστησης να μιλά για τη ζωή του, έστω και αν δεν το δηλώνει άμεσα
- ανάγκη να διαθέτει η διήγησή του μια πραγματική διάσταση
- οι προσωπικοί του μύθοι αντανακλούν ψυχολογικές συγκρούσεις του συγγραφέα
- διαφαίνονται οι ιδανικές και δυνατές λύσεις που θα ήθελε ή που δίνει ο συγγραφέας
Το Άμαρτημα της Μητρός μου θυμίζει είδος οικογενειακών απομνημονευμάτων στα οποία η αλήθειά τους διαθέτει κάτι το ψηλαφητό, το ειλικρινές και συγκινητκό. Μέσα από την ανάμνηση καταφεύγει σε έναν προσωπικά υπαρκτό κόσμο. Η λογοτεχνία είναι το μέσο υπηρέτησης αυτών των μύθων της ζωής του. Ξεκινά από την ανάμνηση και επεκτείνεται στην περιοχή της επιστήμης αλλά και των παραδόσεων.
Ωστόσο, σκοπός δεν είναι η αυτοβιογραφία, αλλά η παρουσίαση του ανθρώπινου δράματος με ευαισθησία προσωπική και οικεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου